Alta Taberna Paco Meralgo (Barcelona)


Ya tenía yo ganas de visitar Paco Meralgo, lo había visto anunciado muchas veces y también comentado en muchos blogs. En especial me hace mucha gracia el nombre, está muy conseguido porque en realidad se trata de una taberna «pa comer algo».

Como teníamos unos familiares cerca, pasamos a verlos y aprovechamos para reservar mesa para esa misma noche. Teniendo en cuenta que se trataba un día de cada día pensamos que no haría falta reservar pero nos aconsejaron (muy bien) que preguntáramos por si acaso. Efectivamente hicimos bien, porque nos reservaron un rinconcito de cara a la calle para las 20.45 horas y allá las 21.30 horas ya no había ni un hueco en todo el restaurante. ¡Y era día de cada día!

Pedimos en dos tandas porque no sabíamos qué tamaño iban a tener las raciones de los platillos.

Croquetas de pollo y jamón: Muy buenas y muy crujientes. El precio iba por croqueta, pero no eran pequeñas.

Montadito de Steak Tartar. Mi debilidad, el steak tartar. Este no me defraudó para nada, acompañado de una crujiente tostada. Para mí, la ración fue escasa pero la calidad lo vale.

Lomo de atún a la plancha. Delicioso, un atún muy poco hecho (como debe ser) acompañado de una salsa de soja (¿teriyaki?). Uno de los mejores platos de la velada.

Bacalao ajoarriero. No recuerdo este plato como un gran plato, el bacalao me resultó bueno y la salsa también pero sin entusiasmar. Hay que tener en cuenta de que tampoco es de los platos con los que yo más disfruto.

Croquetas de pescado y marisco. En mi opinión, inferiores a las de pollo y jamón. Buenas también, pero menos sabrosas.

Pincho de brie fundido. Muy bueno, el brie llegó en su punto para comérselo, ni demasiado caliente ni frío y además con un pan crujiente (parece que no pero lo del pan es importante).

Txangurro de buey de mar gallego. Con este plato arriesgamos. No habíamos probado antes el txangurro y pedimos sin saber muy bien si nos iba a gustar. El resultado no fue satisfactorio pero no porque el plato no estuviera a la altura sino porque no nos agradó el sabor.

Como no, continuamos pa acabar. ¡Me hace mucha gracia el juego de palabras!

Cañas rellenas de crema. Buenas, como recién hechas.

Torrija de Santa Teresa. Excelente postre, además no resultó grasiento y estaba sabrosísimo. Creo que este postre es de aquellos platos tan sencillos y tradicionales pero que causan furor.

En general, el resultado estuvo bien. Decir que la atención y la presentación de los platos fue impecable. Salimos contentos pero sí que creemos que volveremos otro día porque en algunos casos no acertamos con los platos elegidos.

Precio (2 personas): 58,05€, incluyendo dos raciones de pan tostado con tomate (por cierto, buenísimo), dos copas de Raimat Chardonnay y dos Coca Colas.

Paco Meralgo

Calle Muntaner, 171
08036 Barcelona,

Tel: 93 430 90 27

About the author

Arantxa Ruano Me apasiona hablar de comida. Aunque en realidad mi pasión verdadera es comer. Cocino para comer, salgo para comer, trabajo para comer, leo para comer mejor, hago deporte para comer más... Arantxa Ruano

3 Comentarios

  1. Mai
    febrero 26, 2010, 12:53 pm

    Bonica, quants dies sense passar, la veritat és que estic una mica » gansa » i sempre dic el mateix però el temps no dona per tot.
    Ets un pou d´informació i el teu bloc ja és un bloc de capçalera per gaudir de les visites a la ciutat , afegim per tant el Paco Meralgo , a mi també m´encanta el nom , te tot molt bona pinta.
    petons

    Responder a este comentario

  2. Juan
    marzo 1, 2010, 11:16 am

    Se aleja del típico bar de tapas de barrio en cosas como la presentación de los platos, la gente que te rodea, el precio y alguna que otra cosa.
    Creo que no cambio los típicos (hospitalet, cornella) por cualquiera de los de tapas de Barcelona..

    Responder a este comentario

  3. sol
    marzo 16, 2010, 10:46 pm

    Arantxi,
    No sabes la nostalgia que me ha dado leer tu blog. Cuando vivíamos en Barcelona, solíamos cenar en el Paco Meralgo los domingos. Mis favoritos el montadito de foie, el de steak tartar y la ensalada de ventresca, tomates raff y cebolla.
    Besos,
    Sol

    Responder a este comentario

Deja tu comentario

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *

  • Arantxa

    Soy Arantxi

    Escribo el blog porque me encanta hablar de comida. En realidad mi pasión verdadera es comer. Cocino para comer, salgo para comer, trabajo para comer, leo para comer mejor, hago deporte para comer más,… mi vida gira en torno a la mesa.


Suscribete al blog con su email
  • Instagram

    Imposible comunicar con Instagram.

    ¡Sígueme!